„Wojna i pokój” z Teatru Maryjskiego w Petersburgu w nowej odsłonie po raz pierwszy w Multikinie

Streszczenie:

Akt I

Ogród i rezydencja w majątku Rostowów Wiosna 1809 roku.

Otradnoje, majątek hrabiego Rostowa, marszałka powiatu. Książę Andriej Bołkoński, który przybył do hrabiego Rostowa w sprawie zarządzania majątkiem, wspomina stary dąb, który ostatnio widział w lesie. Jego uschnięte, połamane gałęzie i odarta kora rzucały się w oczy pośród bujnej leśnej roślinności i zdawały się przekazywać coś swoim wyglądem: „Wiosna, miłość i szczęście! – zdawał się mówić ów dąb. – Jak się wam nie uprzykrzy ciągle jedno i to samo głupie i bezmyślne złudzenie. Wciąż to samo, zawsze to samo oszustwo! Nie ma ani wiosny, ani słońca, ani szczęścia!” Książę Andriej uważa, że szczęśliwe dni młodości ma już za sobą i że po prostu „powinien przeżyć życie nie czyniąc zła, nie niepokojąc się i niczego nie pragnąc”. Urzeczona pięknem wiosennej nocy Natasza Rostowa nie może zasnąć. Książę Andriej rozpoznaje głos młodej dziewczyny, na którą zwrócił uwagę wcześniej tego dnia. „Jest coś bardzo, bardzo szczególnego w tej młodej dziewczynie pragnącej stąd odlecieć”, stwierdza w porywie „irracjonalnego wiosennego uczucia radości i odrodzenia.

Bal u starego magnata z czasów Katarzyny Moskwa.

W noc sylwestrową hrabia Rostow przywozi Nataszę i swoją synową Sonię na bal u starego arystokraty z czasów Katarzyny Wielkiej. Przybywają goście. Wśród nich jest hrabia Pierre Biezuchow, jego żona, piękna hrabina Hélene i jej brat, Anatol Kuragin. Rozbrzmiewa polonez, następnie mazur, a po nim walc. Zmartwiona Natasza, która nigdy nie była na wytwornym balu, sądzi, że nikt nie zwróci na nią uwagi i że nie będzie miała okazji zatańczyć. Zgadując uczucia dziewczyny, hrabia Pierre Biezuchow podchodzi do księcia Andrieja i proponuje, by zaprosił Nataszę do walca. Andriejowi podoba się nieśmiały wdzięk tej bardzo szczególnej dziewczyny; coraz bardziej urzeka go też młodzieńczy entuzjazm Nataszy. „Zaprosił ją do walca... Dawno na ciebie czekałam – zdawała się mówić ta zalękniona i szczęśliwa dziewczynka swym uśmiechem spoza powstrzymywanych łez i położyła rękę na ramieniu księcia Andrieja”. Zatańczywszy z Nataszą, ku swojemu niemałemu zdziwieniu książę Andriej próbuje odgadnąć swoje przeznaczenie: „Jeśli podejdzie najpierw do swej kuzynki, a potem do drugiej damy, to będzie moją żoną. Natasza najpierw podchodzi do kuzynki.

Salon w rezydencji starego księcia Bołkońskiego.

Hrabia Rostow i Natasza, zaręczona już z księciem Andriejem, przybywają z pierwszą wizytą do starego księcia Bołkońskiego. Natasza wierzy, że gdy książę lepiej ją pozna, nie będzie dłużej przeciwny małżeńskim planom syna i pokocha przyszłą synową. Jednak książę Bołkoński odmawia przyjęcia Rostowów. Przyjmuje ich jego córka, księżniczka Maria. Natasza jest niemal do łez oburzona zimnym przyjęciem księżniczki i obraźliwym zachowaniem starego księcia, który nagle się pojawia. Nie chce dłużej pozostać w tym niegościnnym domu. Natasza czuje, że silniej niż kiedykolwiek ściska ją serce z miłości do księcia Andrieja, którego ojciec wysłał na roczny pobyt za granicę.

Bawialnia u Hélene Biezuchowej.

Bal w domu Hélene Biezuchowej. Hrabia Rostow, zaproszony na ten wieczór z Nataszą i Sonią, „zauważył z niezadowoleniem, że całe towarzystwo składało się przeważnie z mężczyzn i pań znanych ze swobodnych obyczajów”. Hélene wie, że Natasza jest zaręczona z księciem Andriejem, „jednym z najmądrzejszych, najlepiej wykształconych i energicznych młodzieńców”, ale chętnie pomaga swemu rozwiązłemu bratu Anatolowi Kuraginowi w zalecaniu się do ładnej dziewczyny, na którą wcześniej zwrócił uwagę podczas balu sylwestrowego. Pomysł skojarzenia brata z Nataszą bardzo się hrabinie podoba. Gdy Anatol i Natasza zostają sami, Anatol wyznaje jej miłość i wręcza list, w którym proponuje, by potajemnie się pobrali. Natasza czuje zamęt. Nie umie przeciwstawić się fali emocji, jaka ją ogarnia. „Jak drogi, jak strasznie drogi stał mi się nagle ten mężczyzna... Sonia stara się przemówić jej do rozsądku.

Gabinet Dołochowa.

Anatol Kuragin namówił Dołochowa, by ten zaaranżował potajemne spotkanie między nim a Nataszą Rostową. Po wszystkich przygotowaniach, łącznie z załatwieniem pieniędzy i woźnicy, Dołochow mimo wszystko próbuje odwieść Kuragina od szalonych zamiarów, jednak ten jest nieprzejednany i szykuje się do wyjazdu po Nataszę.

Salon w rezydencji Marii Achrosimowej.

W przedpokoju rezydencji Marii Achrosimowej, w której przebywa rodzina Rostowów, zdenerwowana Natasza niecierpliwie oczekuje Anatola. Postanowiła uciec z nim, zrywając bez wiedzy rodziców zaręczyny z księciem Andriejem. Lecz Achrosimowa dowiaduje się od Sonii o planowanej ucieczce i gdy Anatol przychodzi po Nataszę, drogę zagradza mu lokaj. Kuragin ucieka. Maria jest oburzona zachowaniem Nataszy i gani dziewczynę, lecz obawiając się rozgłosu błaga Pierre’a Biezuchowa przebywającego u niej z wizytą, by coś zrobił, „bo inaczej będzie skandal i pojedynek”. Pierre, który ostatnio zaczął myśleć o dziewczynie zaręczonej z jego przyjacielem z podnieceniem, które go przeraża, nie może zrozumieć, jak Natasza mogła podjąć taką decyzję. Jednak widząc jej cierpienie na wieść, że Anatol jest żonaty oraz z poczucia winy, że tak postąpiła z księciem Andriejem, w przypływie współczucia, czułości i miłości, Pierre nagle wyznaje, że sam kocha Nataszę.

Gabinet Pierre’a Biezuchowa.

Hélene przyjmuje gości w gabinecie męża. Wchodzi Pierre i żąda, by Anatol Kuragin natychmiast wyjechał z Moskwy. Wystraszony Anatol zgadza się spełnić żądanie. Dom Pierre’a wydaje mu się podły, bogactwo bezużyteczne, a ludzie wokół bezwartościowi. Przyjaciel Pierre’a, Wasilij Denisow przybywa z wiadomością, że Napoleon ze swym wojskiem zbliżył się do granicy rosyjskiej.

Akt II

W przeddzień Bitwy pod Borodino.

Przygotowując się do bitwy pod Borodino, pospolite ruszenie buduje redutę. Nadciąga wojsko. Szukając marszałka Kutuzowa, podpułkownik Denisow spotyka księcia Andrieja i opowiada mu o swoich planach kampanii partyzanckiej na tyłach wroga. Spotkanie z Denisowem, który niegdyś oświadczył się piętnastoletniej Nataszy Rostowej, przywołuje u księcia Andrieja zarówno słodkie, jak i smutne wspomnienia. Na polu walki pojawia się Pierre Biezuchow, by osobiście zobaczyć bitwę. Odciąga uwagę księcia Andrieja od ponurych myśli o zerwaniu przez Nataszę zaręczyn i o śmierci ojca. „Pożar Smoleńska i odwrót wojsk stanowiły dla księcia Andrieja epokę. Nowe uczucie gniewu wobec wroga kazało mu zapomnieć o własnym zmartwieniu. Wszystek był oddany sprawom swego pułku, troszczył się o ludzi i oficerów, był dla nich dobry”. W pułku mówili na niego „nasz książę”, byli z niego dumni i kochali go. Pojawia się marszałek Kutuzow, przez wszystkich gorąco witany. „Wspaniały, niezrównany lud” - mówi. „Bestia zostanie śmiertelnie ugodzona przez wielką siłę Rosji, wygnana zostanie z naszej świętej ziemi.

Reduta Szewardino podczas bitwy pod Borodino.

Napoleon w otoczeniu marszałków obserwuje przebieg bitwy z Reduty Szewardino. W marzeniach widzi już zdobytą Moskwę i delegację z kluczami do miasta. Lecz zamiast dobrych wieści o zwycięstwie, ze wszystkich stron nadchodzą wiadomości o zabitych i rannych generałach; posłańcy francuskich dowódców przybywają jeden za drugim do Napoleona z prośbą o posiłki. Napoleon przeczuwa nadciągającą katastrofę.

Rada wojenna w Filach.

Marszałek Kutuzow zebrał radę wojenną w Filach. Czy powinni zaryzykować utratę wojsk i upadek Moskwy walcząc na niekorzystnych pozycjach, czy też wycofać się ze stolicy i uratować armię, a wraz z nią nadzieję na korzystny wynik wojny? Wysłuchawszy zdania Bennigsena, Barclaya de Tolly, Jermołowa i Rajewskiego, Kutuzow wydaje rozkaz odwrotu, by ochronić armię i dobro Rosji. Wróg nie pozostanie długo w Moskwie. To będzie ich ostatnie zwycięstwo.

Ulica w Moskwie okupowanej przez Francuzów.

Moskwa opustoszała, opuszczona przez mieszkańców. Oczekiwana przez Napoleona delegacja z kluczami nie pojawiła się. Pierre pozostał w Moskwie, by „spotkać się z Napoleonem i zabić go, albo zginąć, albo położyć kres nieszczęściu całej Europy”. Pierre dowiaduje się od gospodyni Rostowów, że cała rodzina opuściła Moskwę. Na polecenie Nataszy ranni żołnierze przebywający w rezydencji również zostali zabrani. Zatajono jednak przed nią, że wśród nich znajduje się książę Andriej. Moskwa płonie. Francuscy żołnierze prowadzą grupę więźniów oskarżonych o podpalenia. Są wśród nich Pierre Biezuchow i Płaton Karatajew, ranny żołnierz zabrany przez Francuzów ze szpitala. Wypełniając rozkaz marszałka Davout, francuscy żołnierze rozstrzeliwują kilku Rosjan. Pożar się wzmaga. Pełni współczucia Moskwianie otaczają grupę obłąkanych opuszczających szpital. Uciekają spanikowani artyści teatru francuskiego. Napoleon i jego świta przebijają się przez dym. Napoleon wyraża podziw dla odwagi Rosjan.

Ponura chłopska chata w wiosce Mytiszcze.

Ciężko ranny książę Andriej leży w chłopskiej chacie w Mytiszczach. Jego niespokojne myśli o losie ojczyzny i Moskwy, a także o Nataszy, błądzą w malignie. Gdy widzi Nataszę wchodzącą do chaty, bierze ją za jedno ze swych majaczeń. Kiedy jednak przekonuje się, że stoi przed nim „prawdziwa, żywa i oddychająca” Natasza, wyznaje jej miłość. Czując jednocześnie szczęście i cierpienie, Natasza błaga go o przebaczenie. Siły opuszczają jednak księcia Andrieja. Znów zaczyna majaczyć, a Natasza z przerażeniem patrzy, jak z jej ukochanego powoli uchodzi życie.

Droga smoleńska podczas zamieci. Odwrót wojsk francuskich.

Drogą smoleńską wloką się grupy wyczerpanych ludzi. To resztki armii napoleońskiej wstydliwie wycofującej się z Moskwy. Wielu francuskich żołnierzy znajdzie śmierć na zasypanej śniegiem rosyjskiej ziemi... Nadciągają regularne jednostki armii rosyjskiej pod wodzą marszałka Kutuzowa, który wszystkim gratuluje zwycięstwa. „Wróg został pokonany... Rosja uratowana!”

Obsada:

Książe Andriej Bołkoński - Andrei Bondarenko

Natasza Rostowa - Aida Garifullina

Sonia - Yulia Matochkina

Maria Dymitrijewna Achrosimowa - Larisa Diadkova

Hrabia Ilja Andriejewicz Rostow - Sergei Aleksashkin

Pierre Bezuchow - Yevgeny Akimov

Hélène Bezuchowa - Maria Maksakova

Anatol Kuragin - Ilya Selivanov

Fiedia Dołochow - Edward Tsanga

Księżna Maria Bołkońska - Yekaterina Sergeyeva

Feldmarszałek Michaił Kutuzow - Gennady Bezzubenkov

Napoleon - Vasily Gerello

Produkcja:

Dyrygent - Valery Gergiev

Muzyka - Sergei Prokofiev

Reżyseria - Graham Vick

Libretto - Siergiej Prokofiew i Mira Mendelson-Prokofiewa na podstawie powieści Lwa Tołstoja

Scenografia - Paul Brown

Oświetlenie - Giuseppe di Iorio

Teatr Maryjski w Petersburgu - teatr opery i baletu znajdujący się w Petersburgu. Pod obecną nazwą w latach 1860-1920 i po 1992 (na cześć cesarzowej Marii Aleksandrowny). w latach 1935-1992 nosił imię komunistycznego działacza Siergieja Kirowa i znany był jako Leningradzki Państwowy Akademicki Teatr Opery i Baletu im. S. M. Kirowa. Obecny gmach teatru Maryjskiego został wybudowany na miejscu dawnego, spalonego teatru. Teatr został otwarty w 1860 (zespół istniał od 1783); jest to (obok moskiewskiego teatru Bolszoj) jedna z najwybitniejszych rosyjskich scen muzycznych, o bogatej tradycji, reprezentująca bardzo wysoki poziom wokalistyki, tańca i choreografii.

Opera w 2 aktach. Spektakl w języku rosyjskim z angielskimi napisami. Nagranie zrealizowane w jakości High Definition i Digital Dolby Surround.

Czas trwania: 240 min.

Bilety:

35 zł - normalny

33 zł - normalny dla 4 lub 5 osób w kasie kina

31 zł - normalny dla 6 lub więcej osób w kasie kina

30 zł - ulgowy (Uczniowie i Studenci z ważną legitymacją, Seniorzy)

28 zł - ulgowy dla 4 lub 5 osób w kasie kina

26 zł - ulgowy dla 6 lub więcej osób w kasie kina

25 zł - bilet grupowy (dla grup powyżej 15 os.)

Bilety grupowe dla grup powyżej 15 osób u specjalistów ds. rezerwacji grupowej w poszczególnych kinach (telefony kom. pon - pt, 9-17):